به نقل از «ایسنا»

قرآن چگونه نوشته شد؟

تاریخ انتشار: ۸ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۲۹۱۴۹۹

چاپ شانزدهم کتاب «تاریخ قرآن» اثر مرحوم محمود رامیار، ۵۲ سال بعد از چاپ اول راهی بازار نشر شد.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی انتشارات امیرکبیر، این کتاب در ۸۰۸ صفحه، قطع وزیری، ۱۷ فصل با قیمت ۹۹ هزار تومان در این نشر منتشر شد.

در  معرفی ناشر از این کتاب آمده است:« ۵۲ سال از چاپ اول این کتاب در سال ۱۳۴۶ هجری شمسی می‌گذرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«تاریخ قرآن» مسائل مربوط به نگارش و جمع‌آوری قرآن را از جمله تالیف قرآن در زمان پیامبر اکرم(ص) و گردآوری آن در زمان خلفای سه‌گانه را مورد بررسی قرار داده و تشریح کرده است. مولف در کتاب به کمک و واسطه آیات و روایات اثبات کرده است که اولین نسخه قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) به صورت کامل جمع‌آوری شده و نسخه اصلی برای آن حضرت(ص) نوشته شده بود.»

در بخشی از کتاب که به نوشتن متن قرآن در زمان حیات پیامبر(ص) اشاره شده می‌خوانیم: «کار اصلی و اساسی پیامبر اکرم(ص) به خصوص در سال‌های آخر، کتابت وحی بود. کسانی که بیش از همه و پیش از دیگران در این کار یاور او بودند، علی(ع) و عثمان بودند... در مورد علی(ع) تقریبا همه تصریح دارند که از کاتبان اولیه و مداوم وحی بوده است... در مورد طرز نوشتن هم هرگاه آیه‌ای نازل می‌شد، پیغمبر(ص)، کسی یا کسانی از نویسندگان وحی را احضار نموده و دستور نوشتن می‌فرمود... در اواخر عمر گاهی روی درست نوشتن، واضح نوشتن بعضی حروف، کشیده یا دندانه‌دار کردن حرف‌ها هم تذکراتی را می‌فرمود.» «تاریخ قرآن» در ادامه هم مصحف‌های موجود در زمان خلفای سه‌گانه و خط و نقطه‌گذاری و اعراب آن را مورد بررسی قرار می‌دهد.»

 مرحوم  رامیار در مقدمه‌ای که در سال ۱۳۶۲ بر چاپ دوم «تاریخ قرآن» نوشته، محتوای آن را چنین توضیح می‌دهد: «طبیعی است که وقتی کلام الهی مایه هستی‌بخش زندگی مردم جهان قرار می‌گیرد، سرگذشتی می‌یابد. گذشته‌ای در پسی سر نهاده و تاریخی دارد... مگر تاریخ چیست؟ بازگویی گذشته. این نیز تاریخ این کتاب مقدس آسمانی است. البته گذشتگان نام دیگری برای این رشته داشتند و بیشتر در این باره از عنوان علوم قرآن استفاده می‌کردند اما در واقع این عنوان بسیار وسیع‌تر از آن بود که در اینجا چنان‌که باید مورد بررسی قرار گیرد.»

«تاریخ قرآن» رامیار اولین کتاب فارسی در موضوع خود محسوب می‌شود. در میان کتاب‌های تاریخ قرآن نوشته دانشمندان مسلمان هم جایگاه ممتازی دارد. این کتاب، برگزیده دومین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران است.

مرحوم محمود رامیار، مولف «تاریخ قرآن» و استاد دانشگاه مشهد در سال ۱۳۰۱ هجری شمسی در مشهد به دنیا آمد. رامیار با این‌که در سال ۱۳۴۱ شمسی در دوره دکتری دانشگاه تهران مشغول تحصیل و دوره آموزشی را هم به پایان رسانده بود اما در نهایت رساله دکتری خود را تحویل نداد.

او در سال‌های اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ شمسی در دانشگاه مشهد مشغول به فعالیت‌های علمی و دانشگاهی بود. افرادی مانند مرتضی مطهری، مجتبی مینوی تهرانی و سیدمحمدحسین حسینی بهشتی در زمان مسئولیت او در دانشکده الهیات دانشگاه مشهد برای دانشجویان نشست و سخنرانی‌ داشتند.

او بعدها در تیر ۱۳۵۶ از مدرک دکتری خود با موضوع «احوال و آثار شیخ طوسی به عنوان رهبری شیعی» در دانشگاه ادینبورو اسکاتلند دفاع کرد. رامیار در سال ۱۳۶۲ ویراست دوم تاریخ قرآن که چاپ اول آن در سال ۱۳۴۶ منتشر شده بود را توسط انتشارات امیرکبیر راهی بازار نشر کرد. یک سال بعد هم برای درمان به اسکاتلند رفت اما نتیجه‌ای حاصل نشد و در ادینبورو درگذشت و همانجا هم به خاک سپرده شد.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: تاریخ قرآن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۲۹۱۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیفتگانِ آن عارفِ عاشق/ ایرانیان زیادی مرید و دلبسته امام صادق بودند، از عطار و بایزید بسطامی تا جابر ابن حیان

‌می‌گویند یک بار به فارسی سخن گفته بود: هر که درم اندوزد، جزایش دوزخ باشد. ایرانیان نیز این جمله فارسی امام را یادداشت کرده بودند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، امام جعفر ابن محمد (ع) در صد و سی و ششمین سالروز ولادت پیامبر (ص) در شهر مدینه به دنیا آمد. پدرش امام محمد باقر (ع) و مادرش اسما ام‌فروه بود.
۱۲ ساله بود که پدربزرگش امام سجاد (ع) به دست امویان به شهادت رسید. از سنین نوجوانی به واسطه نقل روایات صحیح از پیامبر در میان مردم به صادق، فاضل و طاهر لقب گرفت. نوشته‌اند که او مردی کوتاه قد، دارای مو‌هایی سیاه و پرپشت، بینی بلند و صورتی سفید و خالی بر گونه بوده است.
امویان اساسا حکومتی نژادپرست بودند و اقوام غیرعرب را تحقیر می‌کردند. در این میان ایرانیان دودسته شدند. عده‌ای دنبال درگیری مسلحانه با امویان رفتند. در این تاریخ زید ابن سجاد (ع)، عموی امام صادق و پسرش یحیی با حمایت ایرانیان قیام کردند. هر دو شکست خوردند. سر زید در کوفه از تنش جدا شد و یحیی نیز در خراسان و حوالی افغانستان کشته شد.
تعداد زیادی از ایرانیان نیز به پیروی از امام صادق (ع) تلاش کردند از طریق افزایش علم و آگاهی مبارزه کنند. نوشته‌اند امام ششم، ۳۷۵۰ شاگرد داشت که اکثر آنان ایرانی بودند و برای او سوغاتی ایرانی می‌آوردند. حضرت صادق (ع) در حدیثی گفته بود: پشت کردن مردم عرب به قرآن تحقق یافت و خداوند به جای آن‌ها ایرانی‌ها را فرستاد. آن‌ها نیز از جان و دل اسلام را پذیرفته‌اند.
می‌گویند یک بار به فارسی سخن گفته بود: هر که درم اندوزد، جزایش دوزخ باشد. ایرانیان نیز این جمله فارسی امام را یادداشت کرده بودند.
از شاگردان ایرانی بزرگ امام صادق (ع) می‌توان به جابر حیان اشاره کرد که در خراسان به دنیا آمد و در ایلام از دنیا رفت. غربی‌ها او را پدر علم شیمی و با نام Geber می‌شناسند. او آنقدر تحت تاثیر امام بود که در ابتدای تمام مطالبش نوشته است آن‌ها را از استادش جعفر صادق آموخته است.
ثابت ابن دینار، ابوحمزه که بیشتر با دعای ابوحمزه ثمالی او را می‌شناسیم، زرارة ابن اعین و عمران ابن عبدالله اشعری که اهل قم بود از دیگر شاگردان ایرانی امام صادق (ع) بودند. امام ششم، فقه مدون شیعه را بنیان گذاشت و شاگردان او را در سرتاسر بلاد اسلامی با نام جعفری می‌شناختند.
شاعران و عارفان بزرگ ایرانی، چون عطار نیشابوری و بایزید بسطامی نیز خود را مرید و پیرو جعفر ابن محمد (ع) می‌دانستند.
عطار نیشابوری در کتاب مشهور خودش، تذکرة‌الاولیا نوشته است: «آن سلطان ملت مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صدیق، آن عالم تحقیق، آن میوه‌ی دل اولیاء، آن جگرگوشه انبیاء، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق، جعفر الصادق رضی الله عنه.
گفته بودیم که اگر ذکر انبیاء و صحابه و اهل بیت کنیم کتابی جداگانه باید ساخت. این کتاب شرح اولیاست که پس از ایشان بوده‌اند. اما به سبب تبرک به صادق ابتدا کنیم.
اگر تنها صفت او گویم به زبان و عبارت من راست نیاید که در جمله علوم و اشارات و عبارات بی‌تکلف به کمال بود و قدوه جمله مشایخ بود و اعتماد همه بر وی بود و مقتدای مطلق بود. هم الهیان را شیخ بود و هم محمدیان را امام و هم اهل ذوق را پیشرو و هم اهل عشق را پیشوا، هم عباد را مقدم هم زهاد را مکرم. هم صاحب تصنیف حقایق و هم در لطایف تفسیر و اسرار بی‌نظیر بود.»
عارف نامدار ایرانی بایزید بسطامی نیز از قرار معلوم مرید و شاگرد امام صادق بوده و در مدینه خدمت ایشان رسیده است. عطار در کتاب خودش می‌گوید امام صادق (ع) پس از مدتی که بایزید مراتب کمالات عرفانی را نزد او به اتمام رساند او را به بسطام بازگرداند و به دلیل علاقه‌ای که به بایزید داشت یکی از پسرانش به نام محمد را نیز همراه او فرستاد. محمد در بسطام زودتر از بایزید درگذشت و بایزید بسطامی وصیت کرد پیکر او را در صحن امامزاده محمد به خاک بسپارند.
در اواخر عمر امام صادق، به دستور منصور دوانیقی خانه امام را آتش زدند و کمی بعد در شوال سال ۱۴۸ امام صادق از این جهان کوچ کرد. مورخان شیعه و سنی اطلاعات دقیقی از شهادت او ثبت نکرده‌اند و به همین علت برخی از علمای بزرگ شیعه، چون شیخ مفید معتقدند ایشان وفات کرده و به شهادت نرسیده است. ایشان به دلیل سن طولانی‌اش به شیخ‌الائمه مشهور است.